Może już były gdzieś te informacje?
USC w zaborze pruskim
W zaborze pruskim parafie każdego wyznania prowadziły swoje księgi.
Od 1 października 1874 roku wprowadzono świecki urząd stanu cywilnego, który obejmował wszystkich poddanych króla bez względu na wyznanie. Urzędnikami stanu cywilnego byli burmistrzowie lub wójtowie. Prowadzili oni trzy rodzaje ksiąg; urodzeń, ślubów i zgonów. Każdy urząd prowadził równolegle dwa rodzaje rejestrów. Rejestr główny (pierwopis) pozostawał w urzędzie, natomiast rejestr poboczny (wtóropis) trafiał do archiwum powiatowego. Księgi prowadzono w języku niemieckim.
Po 1874 roku duchowni nadal prowadzili księgi, ale na własny użytek, z zapisami po łacinie.
W październiku 1874 r. tygodnik „Katolik” (wydawany w Mikołowie od 1867 r.), w dwóch kolejnych numerach, zapoznawał swoich czytelników z nowo wprowadzonymi przepisami świeckimi w zakresie funkcjonowania urzędów stanu cywilnego.
Pisownia oryginalna.
Redaktor, czerwiec 2011 r.
Źródło;
Tygodnik „Katolik”, rocznik VII, numery z 1 i 8 października 1874, wyd. Mikołów 1874 r.
Najgłówniejsze przepisy (świeckie)
Małżeństwa1. Zapisy cywilne powinny zawsze nastąpić przed ślubem w kościele.
2. Do zapisów wyznaczono burmistrzów lub innych urzędników, których nazwiska ogłoszono w dzienniku urzędowym (Amstblat).
3. Można się zapisać albo u urzędnika, w którego obwodzie mieszka narzeczony albo, w którego obwodzie mieszka narzeczona, nie potrzeba zapisu u obu urzędników.
4. Za pozwoleniem pisemnym urzędnika swego obwodu, można się zapisać w innym obwodzie obcym.
5. Jeżeli narzeczona lub narzeczony z obcego kraju pochodzą to muszą dostarczyć świadectwa wystawione przez swoich urzędników, że nie ma przeszkody do zawarcia ślubu. Dla poddanych angielskich, francuskich, amerykańskich, belgijskich, austriackich, rosyjskich i szwedzkich, wystarczy paszport potwierdzający ich narodowość.
6. Przed zapisaniem do księgi małżeństwa urzędnik ogłasza nazwiska narzeczonych publicznie, aby się dowiedzieć czy są wolni, ogłoszenie trwa 2 tygodnie.
7. Przy pierwszym zapisie przed ogłoszeniem nazwisk, trzeba urzędnikowi dostarczyć metrykę i pozwolenie ze strony rodziców lub opiekunów. Urzędnik może żądać przysięgi, że dokumenty są prawdziwe. Świadectwo opiekuna musi być zatwierdzone przez sąd.
8. Związków małżeńskich zakazuje nawet rząd świecki, pomiędzy krewnymi bliskimi, pomiędzy opiekunem lub jego dziećmi, a tym, kim się opiekuje, chyba, że za pozwoleniem sądu opiekuńczego. Wdowiec musi czekać po śmierci żony, żona po śmierci męża 9 miesięcy. Jeżeli są dzieci z pierwszego małżeństwa, to ich stosunki majątkowe muszą być uregulowane nim ojciec lub matka zawrze nowe małżeństwo. Cudzołożnikom, którzy przez swój grzech rozłączyli prawe małżeństwo, nie wolno się pobrać póki żyje strona pokrzywdzona.
9. Ogłoszenie nazwisk narzeczonych (tzw. rządowe zapowiedzi) musi nastąpić w miejscu lub miejscach zamieszkania narzeczonych. Jeżeli narzeczony nie mieszka jeszcze 6 miesięcy jeszcze w jednym miejscu ogłoszenie winno nastąpić w miejscu dawnego pobytu. Ogłoszenie musi być wywieszone na ratuszu, u sołtysa lub w innym miejscu publicznym. Jeżeli jeden z narzeczonych jest zagraniczny, to ogłoszenie zaręczyn musi nastąpić w gazecie wychodzącej w jego miejscu pobytu lub urodzenia chyba, że ma od swej władzy świadectwo, że nie ma przeszkody do małżeństwa.
10. Od ogłoszenia zaręczyn król lub urzędnik nadzoru w nagłych przypadkach zwolnić może.
11. Jeżeli 6 miesięcy po ogłoszeniu nazwisk narzeczonych nie nastąpi zapis do księgi małżeństw, ogłoszenie musi być powtórzone.
12. Narzeczeni muszą w obecności dwóch świadków (osób pełnoletnich) oświadczyć przed urzędnikiem, że chcą zawrzeć małżeństwo i wpisać się do ksiąg małżeństw. Urzędnik da im zaraz zaświadczenie wpisu na piśmie, które to zaświadczenie trzeba przedłożyć księdzu przed ślubem w kościele.
13. Zapisy w księdze narzeczonych, a po dwóch tygodniach w księdze małżeństw są bezpłatne, bo rząd wynagradza urzędnika, tylko niektóre koszta ponoszą gminy.
Najgłówniejsze przepisy (świeckie)
Urodzenia 1. Osoby nieznane urzędnikowi zapisującemu muszą przyprowadzić innych znanych urzędnikowi, aby ich przedstawili, kim są.
2. Narodzenie dziecka trzeba w przeciągu tygodnia kazać zapisać. Dziecka nie potrzeba przynieść do urzędnika, bo on nie daje chrztu tylko zapisuje narodzenie. Nie pyta się o to czy dziecko chrzczone czy nie. O narodzeniu dziecka winien urzędnikowi donieść ojciec, albo akuszerka, albo lekarz, albo inna osoba, która była obecna, albo gospodarz domu, (jeżeli matka była gościem u niego), albo matka skoro wyzdrowieje. Najpierwszy obowiązek ma ojciec, potem jedna z innych osób.
3. Imię dziecka trzeba podać choćby nie było ochrzczone.
4. Przy dzieciach nieprawego łoża wystarczy podać nazwisko albo ojca albo matki.
5. Ksiądz może chrzcić przed zapisaniem dziecka do ksiąg cywilnych.
6. Kiedy dziecko nie przyszło żywe na świat trzeba o tym zaraz donieść urzędnikowi na drugi dzień.
Najgłówniejsze przepisy (świeckie)
Zgony 1. O śmierci każdej osoby trzeba zaraz na drugi dzień donieść. Zobowiązany do tego pierwszy z rodziny, lub wdowa lub gospodarz domu.
2. Trzeba podać imię i nazwisko, religię, stan lub rzemiosło i mieszkanie zmarłego. Miejsce, dzień i godzinę śmierci. Imię i nazwisko małżonka jeżeli umarły żył w małżeństwie. Imię i nazwisko, stan lub rzemiosło i mieszkanie rodziców umarłego.
3. Przed wpisaniem do ksiąg umarłych nie wolno nikogo pochować, chyba, że policja pozwoli na to.
4. Względem osób narodzonych lub umarłych na morzu, na okręcie są osobne przepisy, równie, co do wojskowych.
http://www.szpejankowski.eu/index.php/p ... e/118.html
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
